Zaproszone teatry zaprezentują dotychczas zrealizowane, autorskie spektakle oraz wezmą udział w realizacji prezentacji premierowych, będących efektem zaplanowanych cyklów warsztatów: treningu wokalnego i treningu interdyscyplinarnego. Pierwszy poprowadzą aktorzy Teatru Kana (Szczecin), drugi – aktorzy Teatru Krzyk (Maszewo).

POBIERZ
Regulamin FAMA
Formularz Zgloszeniowy FAMA – sekcja teatralna

TRENING WOKALNY

Warsztaty przeznaczone dla osób, które nie boją się śpiewać i pragną wzbogacić swoje doświadczenia związane z oddychaniem i używaniem głosu. Obejmują prace nad emisją i ekspresją głosu, nad kształtem, barwą, dynamiką i świadomością dźwięku oraz umiejętnością uważnego słuchania. Jest to próba otwarcia głosu i bezpiecznego wydobywania głośnych dźwięków za pomocą ćwiczeń oddechowych, intonacyjnych, pobudzających rezonatory, ruchowo-rytmicznych. Warsztaty dają możliwość wytłumienia złych nawyków, pozbycia się emocjonalnych blokad, związanych z używaniem głosu, poznania ćwiczeń, które można wykonywać samodzielnie, czerpania przyjemności ze wspólnego śpiewania pełnym głosem.

W ramach warsztatów zaplanowana jest nauka pieśni z wybranych tradycji słowiańskich: polskiej, ukraińskiej,gruzińskiej i bałkańskiej. Zajęcia zwieńczy premierowy pokaz warsztatowy typu work-in-progress. Na program prezentacji złożyć mają się także utwory zaproponowane przez uczestników warsztatów, będące wyrazem ich fascynacji lokalnym folklorem.

OPIEKA ARTYSTYCZNA
 
BIBIANNA CHIMIAK – Aktorka, śpiewaczka, instruktorka teatralna, art. terapeutka. Od 1999 roku pracuje w zespole aktorskim Teatru Kana. Absolwentka Uniwersytetu Szczecińskiego na kierunku Filozofii (specjalność: etyka i filozofia człowieka), podyplomowo Uniwersytetu Zielonogórskiego na kierunku Muzykoterapia oraz Szkoły Muzycznej na śpiewie solowym. Ma trzyletnie doświadczenie w pantomimie a także kilku letnie w prowadzeniu eksperymentalnego teatru ruchu Teatru Jedenastu Snów oraz zajęć art-terapeutycznych w Ośrodku Monaru w Babigoszczy. Uczestniczyła w wielu warsztatach teatralnych, muzycznych i parateatralnych min;  z  teatrem rosyjskim: Derevo, Nowy Front, japońskim Teatrem Butoh, tacami afrykańskimi, tańcem współczesnym, Teatrem Chorea, Scholą Teatru Węgajty, Teatrem ZAR. Sama również prowadziła warsztaty: w Bośni i Hercegowinie, Serbii, Rumuni i w Niemczech. Od 2006 współpracuje z Teatrem Chorea.

PIOTR STARZYŃSKI – Aktor, filozof, śpiewak, instruktor teatralny, lektor, konferansjer, webmaster. W latach 1993-1999 kształci się w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia we Włocławku. Uczy się gry na puzonie i śpiewa w mieszanym chórze Canto. Z chórem zdobywa liczne nagrody na ogólnopolskich festiwalach muzyki chóralnej. W roku 2001 rozpoczyna studia na Uniwersytet Szczeciński na kierunku Filozofii. W 2004 roku wstępuje do zespołu aktorskiego szczecińskiego Teatru Kana.  Uczestniczył w wielu warsztatach teatralnych, muzycznych, tanecznych, ruchowych i instrumentalnych, między innymi: japońskim Teatrem Butoh, Teatrem Chorea, Scholą Teatru Węgajty, Teatrem ZAR, eksperymentalnym projekcie Macieja Maciaszka i Seana Palmera “Pieśni neandertalskie – narodziny języka”. Od 2006 roku, współpracuje z Teatrem Chorea.

TRENING INTERDYSCYPLINARNY

Zajęcia dla teatrów niezależnych, rozwijających swoje umiejętności w opozycji do teatru instytucjonalnego, chcących poznawać niekonwencjonalne metody pracy i nastawionych na kształtowanie tożsamości artystycznej swoich grup. Zajęcia budują poczucie wspólnoty, uczą krytyki, komunikatywności, spontaniczności, zapoznają uczestników z najnowszymi osiągnięciami teatru awangardowego, inspirują do indywidualnych poszukiwań.

Celem zajęć będzie stworzenie zespołowego działania w przestrzeni, zastanowienie się nad istotą partnerstwa scenicznego, kreowania rzeczywistości, oraz pobudzenie wyobraźni i uruchomienie ciała poprzez proponowanie zadań aktorskich.

OPIEKA ARTYSTYCZNA

MAREK KOŚCIÓŁEK – Aktor, reżyser. Debiutował w  Teatrze Brama, jest absolwentem Akademii Teatralnej Ośrodka Gardzienice, kierownikiem i reżyserem spektakli Teatru Krzyk w Maszewie, który od roku 2007 działa jako stowarzyszenie teatralne, organizuje zajęcia warsztatowe i dydaktyczne, akcje happeningowe, projekty społeczne, wymiany międzynarodowe. Jest również gospodarzem organizowanych w Maszewie festiwali: Ogólnopolskiej Biesiady Teatralnej Wejrzenia i Ogólnopolskich Spotkań Młodego Teatru Krzykowisko. Teatr Krzyk to ścisła czołówka i głos pokolenia młodej sceny teatralnej, grupa doceniania na festiwalach (poznańska Malta, Łódzkie Spotkania Teatralne, Biesiada Teatralna w Horyńcu Zdrój, Przegląd Krótkich Form Teatralnych w Szczecinie), przez publiczność, artystów, media, krytyków.

MOSKWA-PIETUSZKI – Teatr Kana, monodram w wykonaniu Jacka Zawadzkiego | 19.08.2012

Autor: Wieniedikt Jerofiejew | Scenariusz, scenografia i reżyseria: Zygmunt Duczyński | Występuje: Jacek Zawadzki | Premiera: 14 maja 1989

Wydarzeniem specjalnym festiwalu Fama 2012 będzie legendarny spektakl szczecińskiego Teatru Kana. „Moskwa – Pietuszki”, monodram na podstawie poematu rosyjskiego pisarza Wieniedikta Jerofiejewa, należy do najważniejszych przedstawień w reżyserskiej karierze Zygmunta Duczyńskiego. Premiera miała miejsce w 1989 w Szczecinie. Spektakl po polsku i angielsku pokazywany był na czołowych polskich scenach, jak również w Londynie, Edynburgu, Amsterdanie, Berlinie, Moskwie, Los Angeles, San Diego, Orange Country i San Francisco, spotykając się żywiołowym odbiorem i pełnymi zachwytu recenzjami krytyków.

Jak mówi występujący w spektaklu Jacek Zawadzki: „Kiedy urodziłem się w małym miasteczku Ziem Odzyskanych, naprzeciw mojego okna stał olbrzymi klon. W lecie wypełniał zielenią całą przestrzeń, zasłaniając domy, ludzi i niebo. Za to w zimie przez jego zziębnięte, nagie konary, tuż nad dachami domów, można było zobaczyć duży dworcowy zegar. Expresy przelatywały przez moją głowę z szybkością 160 kilometrów na godzinę, ani myśląc o zatrzymaniu się w uśpionym miasteczku. Nie-Expresy natomiast ślimaczyły się sennie wzdłuż morenowych wzgórz tak wolno, że można z nich było wyskoczyć za potrzebą i bez żadnego problemu dogonić. Potem były jeszcze tysiące innych stacji. Jedną z nich stał się Szczecin, gdzie w roku 1988 poznałem, nieżyjącego już, Zygmunta Duczyńskiego, założyciela Teatru Kana. Postanowiłem odejść z teatrów państwowych i rzucić się w wir nowych doświadczeń. Pewnego dnia Zygmunt pożyczył mi „Moskwę-Pietuszki” Jerofiejewa – oniryczny poemat o podróży pociągiem z Moskwy do Pietuszek, gdzie mieszka synek i ukochana głównego bohatera. Przeczytałem tę książkę w jedną noc i zachwyciłem się. Dla mnie było to, i do dzisiaj jest, dzieło genialne. Zygmunt oczywiście podzielał moją opinię i w ten sposób zaczęliśmy pracę nad monodramem. Ponieważ zamieszkałem u niego, proces tworzenia spektaklu był ciągły i bardzo intensywny a także stał się początkiem kreatywnej przyjaźni. Główny bohater, sam Jerofiejew, nie był dla nas pijaczkiem z przydrożnych rowów, ale pisarzem-erudytą, znającym dobrze literaturę i filozofię. Wedle tej koncepcji – i to było dla nas jasne – polityka i alkohol stawały się dopełnieniem metafizycznej podróży ku światłu i miłości, a ten, który podróżuje, jest arystokratą duszy. To człowiek głęboko wrażliwy, współczujący, a jednocześnie bacznie wszystko obserwujący i błyskotliwy. Podróż pociągiem, mająca symbolikę męki Chrystusa, stawała się podróżą przez stacje życia – od narodzin ku śmierci. Na to wszystko nakładała się jeszcze inna struktura, w której centrum stał Kreml – symbol zniewolenia i władzy nad wolnym wyborem jednostki. I nawet jeśli nasz bohater nie chciał go zobaczyć, to i tak prędzej czy później ujrzeć musiał. To było zamknięte koło, labirynt, z którego Wienia nie mógł się wydostać, musiał umrzeć. Mimo tego, z każdej niemalże strony poematu prześwitywała nadzieja, że można się jakoś wyrwać z tej podróży ku śmierci, podczas której jest coraz mniej czasu na opowiedzenie swojej historii. Teatr bowiem, jak i jego Sobowtór – Życie, jest bardzo ulotny i nietrwały. I wtedy tam, w mieszkaniu Zygmunta, nam się nagle te ulotności spotkały tak, że wszystkie wątki i wszystkie warstwy poematu „Moskwa-Pietuszki” wychodziły i wracały do tego samego źródła i tak naprawdę stały się opowieścią o każdym z nas.”

ZYGMUNT DUCZYŃSKI (1951-2006) – Założyciel Teatru Kana (1979), autor scenariuszy i reżyser. Ukończył Studium Reżyserskie prof. Aleksandra Bardiniego w Warszawie. Ważniejsze przedstawienia: „Spektakl” wg poezji E. Lipskiej (1979), „Abaddon” wg „Ciemności kryją ziemię” J. Andrzejewskiego (1981), „Księga o życiu i śmierci Osipa Mandelsztama” (1982), „Czarne światła” wg twórczości J. Geneta (1985), „Moskwa-Pietuszki” (1989) i „Noc” (1993) wg tekstów W. Jerofiejewa, „J.P odkrywa Amerykę” wg Dario Fo (2000), „Rajski ptak” wg R. Słowickiego (2000). Spektakle „Moskwa -Pietuszki” i „Noc” prezentowane były na wszystkich najważniejszych festiwalach w Polsce, a także wielokrotnie w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Holandii, Rosji, Niemczech, zdobywając entuzjastyczne recenzje w takich czasopismach jak „The Times”, „Los Angeles Times”, „Los Angeles Weekly”, „The Herald”, „The Scotsman”, „Backstage” (wyróżnienie Critics Picks dla najlepszego przedstawienia tygodnia w Los Angeles – luty 1997). Spektakl „Noc” zdobył dwie główne nagrody First Fringe i Critics Award na Światowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu (1994).

JACEK ZAWADZKI (1962) – Ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Na przełomie lat 80. i 90. aktor Teatru Współczesnego w Szczecinie, następnie: członek grupy teatralnej Pur (Londyn), aktor Teatru Kana w Szczecinie, Teatru The Elements (Edynburg). W roku 1998 zrealizował film dla BBC2 „At The End of On-Line”. W latach 2001-2012 przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie z wraz reż. Rene Kerkman zrealizował szereg filmów krótkometrażowych, był członkiem grupy artystycznej Flat Iron i grał w zespole bluesowo-rockowym Banana Street. W roku 2012 wrócił do Polski. Obecnie aktor Teatru Współczesnego w Szczecinie.

WIENIEDIKT JEROFIEJEW (1938-1990) – Sierota z Syberii, wychowany w domu dziecka. W latach 60. trafia na Uniwersytet Moskiewski im. Łomonosowa, z którego po kilku miesiącach rezygnuje, nie widząc sensu w kształtowaniu swojej osobowości w systemie sowieckiej edukacji. W rezultacie pracuje przy układaniu torów i budowie trakcji telefonicznej. Jako genialny samouk (podobnie jak Josif Brodski) studiuje na własną rękę literaturę, religię i filozofię, stając się dzięki temu erudytą oraz błyskotliwym pisarzem. Jego poemat „Moskwa-Pietuszki” i dramat „Noc Walpurgii albo kroki Komandora” zostają bestsellerami samizdatu i są przetłumaczone na 12 języków. Nie wypuszczony przez władzę na operację w Paryżu umiera na raka gardła w Moskwie w roku 1991.

TEATR KANA – Alternatywny teatr autorski założony w 1979 roku przez Zygmunta Duczyńskiego (zm.. 2006) Przełomowe znaczenie dla istnienia teatru miały przedstawienia “Moskwa-Pietuszki” i “Noc” – prezentowane na renomowanych światowych scenach, entuzjastycznie przyjmowane przez krytykę (“The Times”, “Los Angeles Times”, “Los Angeles Weekly”), nagrody: First Fringe i Critics Award na Światowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu. Zespół poza scenami w Polsce prezentował się m.in. w Rosji, Holandii, Niemczech, USA, Wielkiej Brytanii, na Słowacji. W 1995 w uznaniu wieloletnich osiągnięć artystycznych oraz działalności wzbogacającej szczecińskie życie artystyczne, Prezydent Szczecina przyznał Zygmuntowi Duczyńskiemu i Teatrowi Kana Nagrodę Artystyczną Miasta Szczecina. | www.kana.art.pl

Dofinansowano ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego.